Хорин дөрөв дэх яриа

Миний гэсгээлт бүх хүн дээр ирдэг боловч мөн бүх ард түмнээс хол хэвээр байдаг. Хүн бүрийн амьдрал нь Намайг хайрлах болон үзэх ядах сэтгэлээр дүүрсэн байдаг бөгөөд хэн ч хэзээ ч Намайг мэддэггүй—тиймээс Надруу ирэх хүмүүсийн хандлага халуун, хүйтнээр үлээж хэвийн байж чадаагүй юм. Гэсэн хэдий ч Би үргэлж хүнд санаа тавьж, хамгаалсаар ирсэн, харин хүн л мулгуу байдлаасаа болж Миний үйлдэл, хүчтэй санааг минь харж чадахгүй байгаа юм. Би бүх улсын дунд тэргүүлэгч Нэгэн, бүх хүмүүсийн дунд Хамгийн Дээд нь; энэ нь зүгээр л хүмүүс Намайг мэдэхгүйд байгаа юм. Маш олон жилийн туршид Би хүмүүсийн дунд амьдарч, дэлхий дээрх хүний амьдралыг мэдэрсэн, гэвч тэр Намайг үргэлж үл тоомсорлож, өөр ертөнцөөс ирсэн зүйл мэт харьцсан. Учир нь зан чанар, хэл ярианы ялгаатай байдлаас болоод гудамжинд хүмүүс Надтай танихгүй хүн мэт харьцдаг. Миний хувцас, хэтэрхий өвөрмөц шинжтэй болохоор хүнд Надтай харилцах итгэл дутдаг. Зөвхөн тэр үед л хүний дунд ганцаардал мэдэрч, тэр үед л хүний ертөнцийн шударга бус байдлыг мэдэрдэг. Би явган хүмүүсийн дунд алхаж тэдний царайг ажигладаг. Тэд царайг нь уйтгар гунигаар дарах өвчин зовлон болоод өөрсдийг эс чөлөөлөх гэсгээлт дунд амьдардаг. Хүн өөрийгөө дөнгөлж, өөрийгөө дорд үздэг. Ихэнх хүмүүс Миний өмнө өөрсдийн талаар хуурамч сэтгэгдэл бий болгож ингэснээр Би тэднийг халуун дулаанаар хүлээн авч, ихэнх хүн өөрсдийгөө санаатайгаар Миний өмнө өрөвдөлтэй болгон харагдуулж ингэснээр Миний тусыг авахыг хүсдэг. Миний араар хүмүүс Намайг мэхэлж, дуулгаваргүй ханддаг. Миний зөв биш гэж үү? Энэ нь хүний оршин тогтнох бодлого биш үү? Хэн өөрийн амьдралдаа Намайг амьдран гаргасан бэ? Хэн бусдын өмнө Намайг магтан дуулсан бэ? Хэн Сүнсний өмнө хүлээслэл олж байсан бэ? Хэн Надад өгсөн гэрчлэлдээ Сатаны өмнө үнэнчээр зогсож байсан бэ? Хэн Надад "үнэнч" байдалдаа үнэн сэтгэлийг агуулсан бэ? Хэн Надаас болж агуу улаан луунд таягдуулж байсан бэ? Хүмүүс Сатанд уруу татагдаж, Намайг үл тоомсорлохдоо мэргэжилтэн, Намайг эсэргүүцэхийг зохион бүтээгчид ба Намайг хуурч мэхлэхдээ мэргэшсэн. Өөрийн хувь заяаны төлөө хүн дэлхийн энэ тэнд хайлт хийдэг; Би түүнийг дуудах үед тэр Миний үнэ цэнийг мэдрэлгүй, өөртөө найдах "итгэл"-тэй байсаар байдаг бөгөөд бусдад "дарамт" болохыг хүсдэггүй. Хүний хүсэл эрмэлзэл үнэтэй цэнэтэй, гэсэн ч хэний ч хүсэл эрмэлзэл хэзээ ч өндөр үнэлгээнд хүрч байгаагүй: Тэд бүгд Миний өмнө сүйрч, ямар ч чимээ аниргүйгээр нуран унадаг.

Өдөр бүр Би ярьж мөн өдөр бүр шинэ зүйлүүдийг хийдэг. Хэрэв хүн өөрийн хүч чадалд суурилан аз туршихгүй бол дараа нь Миний дуу хоолойг сонсоход бэрхшээл үүсэж, Миний царайг харахад төвөгтэй болох юм. Магадгүй хайрт хүн сайн, Түүний хэл яриа эелдэг байж болох ч, Түүний бахадмаар царайг харж, Түүний дуу хоолойг хүн сонсож чадахгүй. Удаан хугацааны туршид, хэн ч Миний царайг амархан харж байгаагүй. Би урьд нь Петртэй ярилцаж, Паулд “илэрсэн”, бас Изриалуудаас өөр хэн ч үнэхээр Миний царайг харж байгаагүй. Өнөөдөр Би Өөрийн биеэр түүнтэй амьдрахаар хүний дунд ирсэн юм. Энэ үнэхээр маш ховор, үнэ цэнэтэй санагдахгүй байна гэж үү? Өөрийн цаг хугацааг хамгийн шилдэгээр ашиглахыг хүсэхгүй байна уу? Энэ байдлаар та нарыг өнгөрөөд яваасай гэж хүсэж байна уу? Хүмүүсийн оюун ухааныг цаг хугацаа гэнэт зогсоох болов уу? Эсвэл цаг хугацаа эргээд урсаж болох болов уу? Эсвэл хүн эргээд залуу болох уу? Өнөөдрийн адислагдсан амьдрал дахин ирэх болов уу? Би түүний "сүйтгэлээр" тохирсон "шагналыг" өгөхгүй. Би зөвхөн Өөрийн ажлыг үргэлжлүүлэхийг, өөр бусдаас ангид байн хүн завгүй байгаагаас, эсвэл түүний уйлах чимээнээс үл хамааран цаг хугацааны урсгалыг зогсоохгүй. Хэдэн мянган жилийн туршид хэн ч Миний хүчийг хувааж чадаагүй бөгөөд хэн ч Миний үндсэн төлөвлөгөөг эвдэж чадаагүй юм. Би орон зайг даван эрин зууныг дамнаж, Миний дээр дурдсан бүх зүйлс төлөвлөгөөний дагуу эхэлнэ. Хэн ч Надаас онцгой хандлага хүртэж чадаагүй, хэн ч Миний гарнаас "шагнал" авч чадаагүй. Хэдийгээр хүмүүс амаа нээн Надад залбирсан ч, бүх зүйлийг хайхрахгүй байсан ч, хэрэгцээндээ хүрэхийн тулд Над руу гараа сунгасан ч, тэдний хэн нь ч хэзээ ч сэтгэлийг Мань хөдөлгөгөөгүй, харин Миний "хайр найргүй" дуу хоолойгоор түлхэгдсэн юм. Ихэнх хүмүүс одоо ч гэсэн өөрсдийгөө "хэтэрхий залуу" хэмээн итгэж, Намайг хоёр дахь удаагаа тэдний төлөө энэрэнгүй байж, их өршөөл үзүүлж, тэдэнд арын хаалга ашиглахыг зөвшөөрнө гэж боддог. Гэсэн хэдий ч Миний төлөвлөгөөнд хөндлөнгөөс санамсаргүй оролцохыг яаж зөвшөөрөх вэ? Хүний залуу насны төлөө Би дэлхий эргэхийг зогсоох хэрэгтэй юу, ингэснээрээ тэрээр дэлхий дээр дахиад хэдэн жил амьдрах уу? Хүний тархи нарийн нийлмэл бүтэцтэй ч дутагдалтай зүйл бас байдаг. Үүний дүнд, хүний оюун санаанд зориуд Миний ажлыг тасалдуулахаар "гайхамшигтай санаанууд" ихэвчлэн гарч ирдэг.

Хэдийгээр олон удаа Би хүн түүний нүгэлийг уучилж, бас тэр сул дорой учир түүнд тусгай дэмжлэг үзүүлж, бас олон удаа үл мэдэх байдлын улмаас Би түүнд тохирох боломж өгсөн. Хүн ердөө л Миний сайхан сэтгэлд хэрхэн талархахаа огт мэддэггүй, тэгээд тэр одоогийн буруут байдалдаа живсэн байдаг: тоос шороонд булагдаж, түүний хувцас уранхай ноорхой, түүний толгой дээрх үс яг хогийн ургамал мэт, түүний нүүр хөө тортогтой, түүний хөл гэртээ хийсэн гуталтай, түүний гар яг л үхсэн бүргэдийн савар шиг түүний хажуу талаас зүүгдэнэ. Би нүдээ нээгээд харахад, энэ нь хүн яг л ёроолгүй савнаас авираад гараад ирчихсэн мэт харагддаг. Би уурлах боловч тусалж чадахгүй: Би хүнд үргэлж тэвчээртэй ханддаг, тэгсэн ч Би яаж чөтгөрийг ирэхийг, Миний ариун хаант улсаас таашаахыг зөвшөөрөх билээ? Би яаж гуйлгачинг Миний гэрт үнэгүй идэхийг зөвшөөрөх билээ? Би яаж Миний гэрт бохир сүнсийг зочноор хүлээн авч тэсэх билээ? Хүн үргэлж өөртөө хатуу, бусдад зөөлөн, тэгсэн ч тэр хэзээ ч Надад өчүүхэн ч хүндэтгэл үзүүлж байгаагүй, Би диваажинд орших Бурхан учраас тэр Надад бусдаас өөрөөр ханддаг, гэхдээ хэзээ ч Надад хайр энэрлийг өчүүхэнч болов үзүүлж байгаагүй. Хүний нүд маш зальжин мэт болдог: тэр Надтай тулгармагцаа, түүний нүүрний байдал тэр дороо өөрчлөгдөж, тэр өөрийн хүйтэн, хувиралгүй царайндаа багахан ч гэсэн хувирал нэмдэг. Би хүнд тохирсон хязгаарлалтыг түүний Намайг гэх хандлагын улмаас оногдуулдаггүй, гэхдээ зөвхөн ертөнцийн дээрээс тэнгэрийг харж, дэлхий дээр цаашид Өөрийн ажлаа үргэлжлүүлдэг. Хүний ой ухаанд Би хэзээ ч ямар ч хүнд сайхан сэтгэлээр хандаж байгаагүй, гэхдээ Би бас хэнд ч шударга бус хандаж байгаагүй. Учир нь хүн өөрийн зүрх сэтгэлдээ Надад зориулж “хоосон сандал” үлдээдэггүй, Намайг тэмүүлэн зүтгэж түүний дотор оршиход, тэр эрээ цээргүй Намайг хүчлэн гаргаж, бас тэгээд долигонуур яриа, зусар үг ашиглан уучлал эрж, өөрийгөө Миний аз жаргалд зориулахад тун дутмаг, чадваргүй гэж хэлдэг. Түүнийг ярих хооронд, түүний царай тогтмол гамшиг юу юугүй унах гэж буй мэт “хар үүл” хураасан царайлдаг. Тэгсэн ч тэр амь хайргүй зүтгэн Намайг аюулд орсон байхад анхааралгүй орхихгүй залж гаргана. Тэр байтугай Би хүнд Өөрийн үгсээр, тэврэлтээрээ илч дулаан өгдөг ч, тэр сонсох эрхтэнгүй мэт байж, анхаарлаа өчүүхэн ч Миний дуу хоолойнд хандуулдаггүй, оронд нь тэр толгойгоо барьж атиран суудаг. Би хүнээс бага зэрэг урам хугарч бас бага зэрэг хилэгнэн холддог. Хүн, энэ үед, тэр даруйдаа агуу шуурганы довтолгоо, аварга том давалгаан дундаас гэнэт ор мөргүй алга болдог. Удалгүй дараа нь тэр над руу уйлан хашгирдаг, гэхдээ тэр яаж салхи, давалгааны хөдөлгөөнд нөлөөлж чадах билээ? Аажим аажимаар, бүхий л хүний мөр хаанаас ч олдхооргүйгээр алга болно.

Эрин зууны өмнө, Би ертөнцийн дээрээс бүх газрыг харсан. Би дэлхий дээр агуу ажил төлөвлөсөн: Миний өөрийн зүрхний дараа байсан хүн төрөлхтний бүтээл, бас диваажинд байдаг шиг дэлхий дээрх хаант улсын барилга, Миний хүчийг тэнгэрийг дүүргэхэд, мөн Миний цэцэн мэдлэгийг бүх л ертөнцөөр тархахыг зөвшөөрсөн. Тэгээд өнөөдөр, олон мянган жилийн дараа, Би өөрийн төлөвлөгөөгөө үргэлжлүүлж байна, гэвч Миний төлөвлөгөөг, дэлхий дээрх Миний эзэгнэлтийг хэн ч мэддэггүй, бас дэлхий дээрх Миний хаант улсыг тэд бүр хардагчгүй. Цаашид, хүн сүүдрийн хойноос хөөцөлдөж, бас Намайг тэнэгтүүлэхийг оролдож Миний өмнө ирж, “чимээгүй төлбөр”-ийг диваажин дахь Миний ивээлд төлөхийг хүснэ. Үр дүнд нь, тэр Миний уур хилэнг сэдрээж бас Би түүнд шүүлтийг авчирдаг, гэсэн ч тэр одоо ч сэрээгүй л байна. Тэр дээр байгаа зүйлийг огтхон ч мэдэлгүй яг л газар доор ажиллаж байгаа мэт өөрийн ирээдүйгээс өөр юуг ч эс хайна. Бүх хүмүүсийн дундаас хэн нэгэнийг Миний гэрэлтэж буй гэрлийн доор амьдарч байхыг Би хэзээ ч үзээгүй. Тэд харанхуй ертөнцөд амьдардаг бөгөөд яг л тэр бүрийдээ дассан мэт санагдана. Гэрэл гарч ирмэгц гэрэл тэдний ажилд саад болсон мэт холдож зугтдаг; үүнээс болоод гэрэл тэдний амар тайван байдлыг алдагдуулж, тайван унтуулалгүй үлдээсэн мэт тэд эгдүүцсэн харагддаг. Үр дүнд нь, хүн өөрийн бүх хүчийг гэрлийг зайлуулахад хуримтлуулдаг. Гэрэл бас “мэдрэмж” байхгүй мэт хүнийг нойрноос нь сэрээнэ, харин хүн сэрэх үедээ, нүдээ аньж, уураа барина. Тэр зарим талаараа Намайг таашаадаггүй боловч Би зүрх сэтгэлдээ амжилтыг мэддэг. Би аажим аажимаар гэрлийг эрчимжүүлж, Миний гэрлийн дунд бүх хүмүүсийг амьдрахад хүргэнэ, тэгээд тэд гэрэлд чадмаг болж, бүгд гэрлийг нандигнадаг болно. Энэ цагт, Миний хаант улс хүнд очиж, бүх хүмүүс аз жаргалтай бүжиглэн тэмдэглэж, дэлхий гэнэт баяр хөөрөөр бялхаж, бас тэр гэрлийн нөлөөнд олон мянган жилийн чимээгүй байдал эвдэгдэнэ...

1992 оны Гуравдугаар сарын 26

Үг нь Махбодоор Илэрсэн номоос